23 października 37 uczniów Szkoły Podstawowej im. Tadeusza Kościuszki wraz z grupą parafian uczestniczyło w modlitewnej pielgrzymce na Jasną Górę, czyli sanktuarium narodu, konfesjonał i ołtarz naszej Ojczyzny.
Wojsławiccy pielgrzymi zwiedzili Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej, uczestniczyli we mszy św., którą współcelebrował w intencjach pielgrzymów w Kaplicy Cudownego Obrazu ksiądz proboszcz Zbigniew Kasprzyk. Cieszymy się, że serdecznie powitano nas - pielgrzymów z Wojsławic.
U tronu Jasnogórskiej Pani i Królowej uczestniczyliśmy w nabożeństwie różańcowym, Weronika Toporowska i Wiktoria Tokarska odmawiały „dziesiątek” tajemnic bolesnych różańca świętego, co stało się dla nas dodatkowym przeżyciem duchowym.
W Jasnogórskim Arsenale obejrzeliśmy wystawę z okazji 100. rocznicy odzyskania przez Polskę Niepodległości, bowiem to cudowne miejsce było świadkiem wielu wydarzeń historycznych naszej Ojczyzny.
Ponadto zwiedziliśmy Skarbiec – najstarszą część ekspozycji muzealnej, gdzie podziwialiśmy bogactwo i urodę najcenniejszych wotów – darów składanych na przestrzeni wieków Matce Bożej.
W Sali Rycerskiej podziwialiśmy obrazy ukazujące wydarzenia z dziejów Klasztoru Ojców Paulinów.
Zachwyciła nas, dostarczając niecodziennych wrażeń, Golgota Jasnogórska – wspaniały cykl obrazów autorstwa Jerzego Dudy – Gracza, który stał się jego darem wotywnym.
U stóp Czarnej Madonny wojsławiccy pątnicy uczestniczyli w Apelu Jasnogórskim. Włączyliśmy się do uroczystego śpiewu „Bogurodzicy” i wyśpiewaliśmy swoją deklarację zawierzenia : „Maryjo Królowo Polski, Jestem przy Tobie, pamiętam, czuwam”.
Na zakończenie przyjęliśmy błogosławieństwo, którego w imię Chrystusa i Maryi udzielił nam ksiądz arcybiskup Wacław Depo. Otrzymaliśmy także od księdza arcybiskupa pamiątkowe obrazki z błogosławieństwem. Czuliśmy się szczęśliwi opuszczając to miejsce, że mogliśmy swoje sprawy osobiste, rodzinne i szkolne zawierzyć Matce Najświętszej, naszej Opiekunce i Pośredniczce.
Ogromną radość sprawiła nam wiadomość, że nasi bliscy widzieli nas na antenie TV Trwam.
Wyjazd na Jasną Górę zorganizowała Krystyna Radomska przy współpracy z księdzem Zbigniewem Kasprzykiem, Ewą Koler i Eweliną Jabłońską.
Szczęśliwi, pełni wrażeń duchowych nad ranem powróciliśmy do swoich domów, przez cały czas czując opiekę matki Boskiej Częstochowskiej.
Tekst: Krystyna Radomska
Zdjęcia: Ewelina Jabłońska
Parafianie z Bończy i Wojsławic pod przewodnictwem proboszczy księdza Janusza Ryń i księdza Zbigniewa Kasprzyka 25 września 2018 roku pielgrzymowali do Sokółki, Świętej Wody i Grabarki.
W Sokółce 10 lat temu a dokładnie 2 października 2008 roku w niedzielę zdarzył się cud eucharystyczny. W czasie Mszy Świętej jednemu z księży podczas udzielania komunii świętej wypadł na stopień ołtarza konsekrowany komunikant. Kapłan przerwał udzielanie komunii świętej, podniósł go i zgodnie z przepisem liturgicznym włożył do vasculum- małego naczynia z wodą, gdzie miał się rozpuścić. Po upływie tygodnia na rozpuszczającym się komunikancie zauważono wypukłą plamkę wyglądającą jak skrzep krwi. Trzy miesiące później komunikant poddano badaniom. Dwoje profesorów niezależnie od siebie po przeprowadzonych badaniach stwierdziło, że ta czerwona plamka to tkanka mięśnia sercowego człowieka w stanie agonii. Badana hostia to ciało samego Chrystusa!
Od 2 października 2011 roku cząstka ciała Pańskiego wraz z Najświętszym sakramentem jest wystawiana w Kaplicy Matki Bożej Różańcowej w Kościele pod wezwaniem Świętego Antoniego Padewskiego w Sokółce.
Od tego dnia odbywa się tam całodzienna adoracja Przenajświętszej Hostii. Do Sokółki napływają od wiernych wiadomości o doznanych łaskach po modlitwie przed „Cząstką Ciała Pańskiego”. Są to cudowne uzdrowienia, ocalenia z wypadków. W Sokółce obejrzeliśmy film o cudzie eucharystycznym. Po Mszy Świętej odprawionej przez naszych księży był czas na modlitwę, adorację, obiad, zakup pamiątek.
W drodze powrotnej wstąpiliśmy do Sanktuarium Matki Bolesnej w Świętej Wodzie. Pierwsze uzdrowienie miało tam miejsce w XVIII wieku. Bazyli Lenczewski za sprawą wody z cudownego źródła został uzdrowiony ze ślepoty. W akcie wdzięczności ufundował nad źródłem drewnianą kaplicę.
Obecnie Sanktuarium składa się z Kościoła, Groty( wybudowanej na wzór Groty w Lourdes), wzgórza Krzyży, cudownego źródełka, Kaplic dróżek siedmiu boleści Matki Bożej, sadzawki Betsaidy, Siloe, „Ciasnej Bramy” oraz Kapliczek Różańcowych i ołtarza polowego.
W Świętej Wodzie odmówiliśmy koronkę do Miłosierdzia Bożego, nabraliśmy wody z Cudownego źródełka, niektórzy postawili Krzyże Wotywne.
Do Grabarki dotarliśmy chwilę przed jej zamknięciem.
Według legendy mieszkaniec Siemiatycz dostąpił podczas epidemii cholery, objawienia, w czasie którego usłyszał, że jedyną drogą ratunku jest udanie się na Górę Grabarka z Krzyżem. Wszyscy, którzy zaszli na wzgórze, spod którego wypływał strumyk i napili się z niego wody ocaleli. W tym samym roku ocaleni z zarazy wznieśli na górze drewnianą Kaplicę jako podziękowanie za życie.
Obecnie Grabarka jest najważniejszym miejscem kultu religijnego wyznawców prawosławia w Polsce.
Na Grabarce znajduję się Monaster (Klasztor) Łeński i 3 cerkwie.
Główna Cerkiew Klasztorna- Przemienienia Pańskiego (SPASA) jest jednocześnie świątynią parafialną. Monaster, Cerkwie oraz dwa Domy Pielgrzyma stanowią osadę Grabarka- Klasztor. Na terenie osady znajduje się również prawosławny cmentarz, a u podnóża góry studnia Cudownego Źródełka. Przy Cerkwi znajdują się niezliczone Krzyże przyniesione przez pielgrzymów.
Do Wojsławic dotarliśmy późną nocą rozmodleni, roześmiani, zmęczeni, ale już planujący nowe podróże.
Jolanta Gniazdowska